شرکت‌های مدرن تقریباً در تمام بخش‌های کسب و کار از جمله ارتباطات، ذخیره‌سازی اطلاعات، حسابداری و کارهای تجاری روزمره از رایانه‌ها استفاده می‌کنند. دیتاسنتر یک مرکز فیزیکی متمرکز است که در آن رایانه‌های شرکت، تجهیزات شبکه، ذخیره‌ساز‌ها و سایر تجهیزات فناوری اطلاعات که از کارهای تجاری پشتیبانی می‌کنند، قرار دارند. سرورهای موجود در مرکز داده شامل برنامه‌ها، خدمات و داده‌های حیاتی تجاری هستند.
مراکز داده در اندازه‌های مختلف، از یک کمد گرفته تا یک اتاق اختصاصی یا حتی یک انبار بزرگ وجود دارند. برخی از کسب‌وکارها با دارا بودن تجهیزات IT زیاد، ممکن است به بیش از یک دیتاسنتر نیاز داشته باشند. شرکت‌ها همچنین می‌توانند سرور ابری اجاره کنند و از ارائه دهنده بخواهند مرکز داده آنها را حفظ کند.
یک دیتاسنتر ممکن است با استفاده از یک ابر خصوصی یا ابر عمومی برای تقویت قدرت پردازشی یا فضای ذخیره‌سازی خود به خارج از یک مرکز فیزیکی گسترش یابد. یک مرکز داده مجازی می‌تواند از سرورها در مکان‌های دور در صورت نیاز برای اجرای بارهای کاری بزرگ‌تر استفاده کند.
جدول محتوا
نیازمندی‌های یک مرکز داده مدرن
از آنجایی که مراکز داده حاوی تجهیزات IT بسیار گران قیمتی هستند، الزامات خاصی برای امنیت و برق رسانی دارند.
برق و پاور فراوان و قابل اطمینان: تجهیزات موجود در یک مرکز داده اغلب از منبعی که از طریق برق پشتیبان همیشه در دسترس است و قطعی ندارد، به مقدار زیادی انرژی نیاز دارند. دیتاسنتر مجازی یا نرم افزاری تعریف شده نسبت به مراکز داده سنتی کارآمدتر هستند و به انرژی بسیار کمتری نیاز دارند.
شرایط دمایی خنک: پاور و تجهیزات موجود در یک مرکز داده گرمای زیادی تولید می‌کنند، بنابراین مراکز داده اغلب به نوعی تجهیزات خنک کننده برای عملکرد بهینه نیاز دارند. آب می‌تواند کامپیوترها را از بین ببرد، بنابراین نمی‌توان از اسپرینکلرها (آب پاش) برای محافظت از تجهیزات موجود در دیتاسنتر در برابر آتش استفاده کرد. در عوض، مراکز داده می‌توانند از سیستم‌های ضد حریق شیمیایی استفاده کنند که شعله‌های آتش را بدون آسیب رساندن به تجهیزات الکترونیکی خاموش می‌کند.
اقدامات امنیتی فیزیکی و مجازی: امنیت یکی از جنبه‌های مهم هر دیتاسنتر، به دلیل وجود برنامه‌ها و اطلاعات مهم تجاری است. رخنه‌ای که در آن داده‌های حساس مشتری یا شرکت فاش می‌شود می‌تواند صدها هزار دلار هزینه داشته باشد و در بدترین سناریوها، برند و تجارت شرکت را از بین ببرد. هم اقدامات امنیتی فیزیکی و هم مجازی برای اطمینان از ایمن ماندن دیتاسنتر و آسیب پذیر نبودن کسب و کار در برابر حملات ضروری است. یک مرکز داده باید با اقدامات امنیتی فیزیکی مانند قفل، نظارت تصویری و دسترسی محدود در برابر سرقت محافظت شود. نرم افزار امنیتی شبکه و برنامه می‌تواند اقدامات امنیتی مجازی ضروری را ارائه دهد.
“برای اطلاع از قیمت سرور hp روی آن کلیک کنید”
دیتاسنتر طبقه بندی شده
مراکز داده می‌توانند سطوح مختلفی از امنیت، تأخیر (latency) و انعطاف پذیری داشته باشند. این سطوح به عنوان لایه‌ها شناخته می‌شوند. مراکز داده لایه‌ای امکان ذخیره سلسله مراتبی داده را فراهم می‌کنند، جایی که فایل‌ها و داده‌های برنامه‌هایی که کاربران اغلب به آنها دسترسی دارند یا به عملکرد بسیار بالایی نیاز دارند، می‌توانند در یک ردیف باشند، در حالی که داده‌هایی که به دفعات به آنها دسترسی پیدا نمی‌کنند می‌توانند در لایه‌های متفاوتی قرار بگیرند. در مدل‌های SaaS مبتنی بر ابر عمومی، سطوح با تأخیر کم (low latency) معمولاً گران‌تر از سطوح با تأخیر بالاتر (high latency) هستند.
لایه با کمترین تأخیر و سریع‌ترین دسترسی معمولاً در نزدیکی کاربران قرار دارد، جایی که کاربران به راحتی می‌توانند به صورت روزانه با آن تعامل داشته باشند. سریع‌ترین ردیف به عنوان Tier Zero شناخته می‌شود. مشاغلی مانند خدمات مالی یا تحقیقات پزشکی که از محاسبات با عملکرد بالا برای تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ استفاده می‌کنند، عمدتا مشتری Tier Zero هستند. لایه‌های ذخیره‌سازی با عملکرد پایین‌تر می‌توانند به عنوان پشتیبان برای لایه اولیه یا به عنوان ذخیره‌سازی برای داده‌هایی عمل کنند که کمتر به آنها دسترسی پیدا می‌شود. داده‌های بایگانی‌شده می‌توانند در پایین‌ترین و کم‌هزینه‌ترین سطح ذخیره‌سازی زندگی کنند، جایی که تأخیر بالا مشکل کمتری دارد.
مجازی سازی مراکز داده
مراکز داده فیزیکی، محدود به فضا و متکی به سخت افزار و تجهیزات هستند. امروزه، سرورها را می‌توان مجازی کرد، جایی که قدرت پردازش و حافظه از سخت افزار در ماشین مجازی جدا می‌شود. با مجازی سازی دیتاسنتر، مدیران می‌توانند یک زیرساخت مرکز داده مجازی با استفاده از سرورهای راه دور ایجاد کنند تا حجم کار و ذخیره سازی را به اشتراک بگذارند.
یک مرکز داده مجازی به تجهیزات کمتر، انرژی کمتر و فضای کمتری نسبت به یک دیتاسنتر فیزیکی سنتی نیاز دارد. یک مرکز داده مجازی همچنین می‌تواند در صورت نیاز به منابع ذخیره سازی یا پردازش بیشتر به یک ابر عمومی یا خصوصی دسترسی داشته باشد یا به آن نفوذ کند. مراکز داده مجازی همچنین به عنوان مراکز داده تعریف شده با نرم افزار شناخته می‌شوند زیرا تمام خدماتی که ارائه می‌دهند، از جمله شبکه و ذخیره سازی، از طریق نرم افزار به جای سخت افزار ارائه می‌شوند.
ارائه دهندگان خدمات ابری می‌توانند مراکز داده مجازی سازی شده را به عنوان یک سرویس ارائه دهند و مدیریت و تحویل کارهای اصلی، شبکه و ذخیره سازی یک شرکت را بر عهده بگیرند. این ارائه دهندگان شبکه‌های مجازی، ذخیره سازی و سرورها را در میان چندین شرکت مختلف به اشتراک می‌گذارند و در صورت نیاز فضای ذخیره سازی و پردازش حجم کاری را در بین سرورها تغییر می‌دهند. یک سازمان همچنین می‌تواند از بخشی از زیرساخت خود برای ایجاد یک ابر خصوصی برای همین منظور استفاده کند یا از ترکیبی از ابر عمومی و خصوصی استفاده کند که به عنوان محیط ابری هیبریدی شناخته می‌شود.
دیتاسنتر مجازی می‌تواند با یک مرکز داده فیزیکی موجود، به صورت موازی در حال اجرا باشد، یا کسب‌وکارها ممکن است از تجهیزات مدرن دیتاسنتر برای اجرای یک مرکز داده کاملاً مجازی استفاده کنند. یک زیرساخت ابرهمگرا (HCI) تجهیزات محاسباتی، ذخیره سازی و شبکه را با نرم افزار مجازی سازی یکپارچه می‌کند و آن را برای اجرا به عنوان یک سیستم واحد بهینه می‌کند. با HCI، تمام عملکردهای دیتاسنتر بر روی نرم افزاری اجرا می‌شوند که به سختی با سخت افزار یکپارچه شده است. این رویکرد مبتنی بر نرم‌افزار، اتوماسیون کار‌ها و عملیات‌های ذخیره‌سازی را که قبلاً به تنظیم دستی سخت‌افزار سرور نیاز داشتند، امکان‌پذیر می‌سازد.
تغییر شکل دیتاسنتر
کسب‌وکارهای مدرن در حال کشف چگونگی بهره‌گیری از فناوری جدید اینترنت اشیا (IoT) هستند که به آنها اجازه می‌دهد درباره مشتریان خود بیشتر بیاموزند و با آنها تعامل بهتری داشته باشند. جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها که از این نوع تحقیقات پشتیبانی می‌کند و تجربه مشتری بهینه‌سازی شده‌ای را فراهم می‌کند، نیاز به دیتاسنتر قدرتمندی دارد. مجازی‌سازی، HCI و ابر، در حال تغییر مراکز داده هستند و به آنها اجازه می‌دهند در لحظه نسبت به نوسانات بار کاری انعطاف‌پذیر و پاسخگو باشند و حجم بیشتری از داده را مدیریت کنند.
ساخت و نگهداری مراکز داده تعریف شده توسط نرم افزار می‌تواند بسیار مقرون به صرفه‌تر از مراکز داده فیزیکی باشد. استفاده از یک زیرساخت دیتاسنتر مجازی، به ویژه زمانی که با یک ابر خصوصی یا عمومی ترکیب می‌شود، به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد تا در زیرساخت‌های فیزیکی، فضا و انرژی صرفه‌جویی کنند. مراکز داده مجازی همچنین به شرکت‌ها این امکان را می‌دهند که انعطاف‌پذیری بیشتری در انتخاب سخت‌افزار خود داشته باشند، زیرا پلتفرم‌های زیرساخت به‌عنوان سرویس (IaaS) مبتنی بر ابر بر روی سخت‌افزارهای مختلف اجرا می‌شوند. و با برنامه های ذخیره سازی چند لایه، هزینه خدمات ابر عمومی مقرون به صرفه‌تر می‌شود. با گسترش اینترنت اشیا و افزایش تصاعدی حجم داده‌هایی که به صورت روزانه تولید می‌شود، مقیاس پذیری و قدرت پردازش مراکز داده مجازی بیش از پیش حیاتی می‌شود.